Namibískir fornbílar

Bílafloti þeirra Namibíumanna er nokkuð öðrum vísi en okkar Íslendinga. Hér þykir ekki tiltökumál að eiga tíu ára gamlan bíl eða jafnvel 20 ára. Í miklum metum hér eru fólksvagnar, sér í lagi gömlu, góðu bjöllurnar. Þær eru hér í þvílíku magni að ég hef hvergi nokkurs staðar séð svona margar á einum stað. Windhoekborg á áreiðanlega heimsmet í bjöllueign, a.m.k. miðað við höfðatölu.

En menn halda upp á ýmsa aðra gamla bíla. Í dag var haldin fornbílasýning hér í Windhoek og kíkti ég þangað. Þar gaf aldeilis að sjá. Heilmikið er af flottum, gömlum amerískum bílum. Allir með stýrið hægra megin. Gamli sjevíinn er í miklu uppáhaldi og er mikið af þeim, hvort sem eru fólksbílar eða pallbílar frá sjötta áratugnum.

Elsti bílinn sem ég sá var Ford pallbíll 1928 árgerð. Öll innrétting úr timbri, meira að segja gólfið minnti á gamlan bjálkakofa. En flottur var hann.

Þarna var líka forláta Rolls frá 1934. Vakti sá mikla athygli og margir tóku myndir af honum. Greinilega er vel hugsað um hann.

Namibíumenn af þýskum ættum eru greinilega þeir sem mest bralla í svona. Heilmikið var af þýskum bílum, meira að segja voru þarna tveir Trabant bílar. Langt er síðan ég hef séð svoleiðis gripi. Skilst mér að fyrir einhverju síðan hafi verið þrír Trabantar fluttir inn til Namibíu sem gjöf til bílaáhugamanns, sem nú er látinn. Einn virðist hafa glatast, en tveir eru enn eftir.

Nokkrir pínulitlir evrópskir bílar voru þarna, t.d. fíat. Einna skemmtilegastur þótti mér hins vegar þriggja hjóla BMW, einnar hurðar. Hraðamælirinn sýndi 50 mílur sem hámarkshraða. Gæfi ég ekki mikið fyrir að keyra hann á þjóðvegum Namibíu, þar sem BMWar dagsins í dag þjóta á 140-220 km hraða.

Gaman var að sjá þessa bíla og hversu mikill áhugi virðist vera fyrir því að halda þessum bílum í góðu ástandi.